Motywem przewodnim wystawy są dwa  pojęcia – często traktowane jako przeciwstawne – „logika” i „emocja”. Napięcie między nimi stanowi według organizatorów zasadniczą cechę współczesnej sztuki japońskiej. Wystawa jest próbą znalezienia istoty „japońskości”, przedstawienia jej w różnych kontekstach oraz określenia decydujących wyróżników jej estetyki.

Na wystawie zaprezentowaliśmy prace 13 japońskich artystów, w tym architekta i grafika, wykonane w takich mediach jak: fotografia, malarstwo, rysunek, manga, rzeźba, instalacja, obiekt, wideo, ceramika i plakat.

Punktem wyjścia wystawy były konceptualne fotografie i obrazy Kojiego Enokury (1942–1995), artysty zaliczanego do kierunku Mono-ha, kładącego nacisk na logikę i precyzję języka wypowiedzi artystycznej. Zdjęcia fotografa młodszego pokolenia, Taijiego Matsuego (ur. 1963), prezentujące widoki z lotu ptaka wybranych obszarów Japonii, stanowią próbę zmiany rzeczywistości w abstrakcyjny, płaski obraz. Z kolei obrazy Hiroshiego Sugito (ur. 1970) poświęcone są konceptualnym ujęciom deszczu oraz tego, jak go doświadczamy. Pochodzące z Kolekcji MOCAK-u szczegółowe rysunki oraz obraz autorstwa Shinjiego Ogawy (ur. 1959) to przedstawienie wybranych elementów europejskiej rzeczywistości w japoński sposób. „Nieme” plansze Yuichi Yokoyamy (ur. 1967) to klasyczny przykład mangi, ukazujący opowieść pozornie pozbawioną akcji, w której z ust geometrycznie narysowanych postaci wychodzą puste dymki. Teppei Kaneuji (ur. 1978) prezentuje przedmioty codzienne unieruchomione za pomocą gipsu, pozbawione przez to swojej funkcji i zamienione w rzeźby. Kolejną abstrakcyjną konstrukcję, złożoną z tysięcy połączonych ze sobą czerwonych plastikowych słomek, stworzył architekt Akihisa Hirata (ur. 1971). Tateyama – obiekt autorstwa Noe Aoki (ur. 1958) – składający się z niewielkich stert kostek mydła, spiętych za pomocą stalowych linek, przywołuje natomiast obraz japońskich gór. Prace Tatsuo Miyajimy (ur. 1957) oraz Ryoji Ikedy (ur. 1966) wykorzystują program komputerowy, za pomocą którego dane bądź wartości matematyczne przekształcane są w życiowe symbole. Artyści wskazują na związki człowieka z nowymi technologiami. Go Watanabe (ur. 1975) przy użyciu modelowania komputerowego tworzy trójwymiarowe przedstawienia naczyń wyglądających jak zdjęcia prawdziwych przedmiotów. Ręcznie dekorowana ceramika Masayasu Mitsuke (ur. 1975) odwołuje się do znaczenia detalu i tradycyjnej japońskiej precyzji. Z kolei grafik Kazunari Hattori (ur. 1964) prezentuje plakaty, w których wykorzystuje proste geometryczne kształty i wizualnie operuje tematem wystawy.

Przygotowana wspólnie z The Japan Foundation wystawa pokazywana była wcześniej w Museum Haus Konstruktiv w Zurychu. W Krakowie uzupełniliśmy ją o prace Shinjiego Ogawy pochodzące z Kolekcji MOCAK-u. Ostatnią instytucją, w której będzie prezentowana, jest Kunstmuseum Moritzburg Halle (Saale) w Niemczech.