Architektura

Jest to budynek rozproszony, niemonolityczny, o którego istocie stanowi harmonijne współistnienie kilku elementów, takich jak: potrzeba dobrej widoczności, uzupełnianie się pod względem estetycznym i funkcjonalnym z istniejącymi budynkami (tak by nie kłócił się pod względem wysokości z zabudową, która istniała tu wcześniej, lecz prowadził z nią dialog). Takim dominującym elementem wspólnym jest właśnie dach szedowy.

Nowy budynek sytuuje się na dwóch poziomach: parter (wysokość 390 cm) i część podziemna (wysokość pomiędzy 450 a 600 cm), posiada strukturę i instalacje niezależne od istniejących budynków (ze względu na stabilność  i bezpieczeństwo).

Główna fasada, po stronie południowej, zdominowana jest przez częściowo przeszkloną ścianę, tak by polepszyć wydajność energetyczną budynku w miesiącach zimowych oraz uczynić obiekt zachęcającym i atrakcyjnym.

Główne pokrycie dachowe nowych pawilonów składa się z elementów metalowych siatkowych, wspierających tytanowo-cynkową warstwę izolacyjną, lekką, a jednocześnie wytrzymałą, wpisującą  się w istniejące wcześniej pokrycia dachowe. Dach pozostałych części został wykonany z betonu i ze stali. Zastosowano tu intensywne oświetlenie, aby umożliwić jak największą elastyczność przestrzeni wewnętrznych, przy jednoczesnej redukcji pilastrów.

Już z zewnątrz wyczuwa się charakter całości budynku, podkreślony wielką przegrodą wykonaną z eternitu antracytowego, która ciągnie się, niczym sygnał, począwszy od placyku wejściowego, aby następnie przebić się do wnętrza przestrzeni muzealnej przez drzwi południowe.

Betonowa płaszczyzna „muru południowego”, surowa, przemysłowa, wysoka na 10 metrów, jest wyznacznikiem i punktem wspólnym pomiędzy ulicą a wewnętrznymi przejściami i pawilonami ekspozycyjnymi, które przebiegają wewnątrz kompleksu.

Przechowywanie dzieł jest jednym z ważniejszych zadań Muzeum. Umiejscowienie magazynu, ze względu na konieczność zapewnienia dobrego dostępu do niego, zostało przewidziane w pobliżu muru południowego, przy którym zaprojektowano obszerną otwartą przestrzeń podkreślającą jego monumentalność. Miejsce to w określonych momentach odgrywa rolę tymczasowego parkingu dla wielkich pojazdów przewożących dzieła. W sąsiedztwie tego placyku, na parterze, znajduje się połączona z salami wystawowymi hala magazynowa o powierzchni 270 m2 z bezpośrednim (i chronionym) wyjściem na zewnątrz. Pozostałe 500 m2 magazynu znajduje się w części podziemnej, bezpośrednio poniżej, połączone schodami i wielkowymiarowymi dźwigami, obsługującymi także sale podziemne.

Hol znajduje się na początku rampy umożliwiającej pokonanie 30 cm różnicy poziomu, która jednocześnie czyni punkt wejściowy widocznym z głównej ulicy.

Obszerna sala, posiadająca wejście od strony „promenady” i drugiego „placyku”, rozciąga się także na całej długości placu południowego i stanowi rodzaj filtru – istotnej i elastycznej przegrody pomiędzy znajdującymi się tu powiązanymi, a jednocześnie autonomicznymi przestrzeniami, takimi jak: recepcja, szatnia, sala audiowizualna, księgarnia, kawiarnia.

Część administracyjna znajduje się na poziomie +1, przy salach ekspozycyjnych oraz w budynku B.

Strona internetowa pracowni architektonicznej Claudio Nardi Architetto: www.claudionardi.it