Są we mnie wszystkie kobiety świata! to wystawa feministyczna w wydaniu męskim. Ukazała ona obecność kobiety w świecie, jej wszechstronność, umiejętność dostosowania się do wszystkich kontekstów. Ekspozycja prezentowała jednocześnie powszechne uwikłania w  stereotypy traktowania kobiet i bezradność wobec nich. Była szerokim komentarzem do przemian funkcjonowania płci w czasach „poszerzonej demokracji”, która wymaga zrozumienia drugiej strony, wczucia się w sytuację, stania się – przynajmniej na moment – tym innym.

Ane Lan aranżuje sytuacje, które wymuszają na nim stanie się kobietą, a co za tym idzie spojrzenie na świat jej oczyma. Ponieważ nie ma jednej kobiety, tylko jest ich tyle, ile zawodów, okoliczności, losów, więc artysta wciela się w bardzo różne postaci. Robi to zawsze z wielką przychylnością. W jego pracach nie ma ironii – chyba że za ironię uznamy jego uległość wobec podejmowanych ról – nie ma bawienia się w przebieranie. Jest autentyczna potrzeba wczucia, jest gest, którego kobiety nie doświadczyły wcześniej.