Wystawa zaprezentowała ponad dwa tysiące miniaturowych obrazków Aliny Dawidowicz. Są to akwarelki lub przedstawienia rysowane pisakami. Wykonywane były od lat 80. w liczbie około 20 tygodniowo. Każde z nich naklejone jest na wycięte kawałki kolorowego papieru, które Dawidowicz miała akurat pod ręką, na przykład na koperty, tekturki, stare prospekty czy gazety.

Obrazki przedstawiają pejzaże, architekturę, ludzi, zwierzęta, motywy sakralne. Większość tematów została zaczerpnięta ze zdjęć, gazet lub albumów poświęconych sztuce. Dawidowicz tworzyła szybko i spontanicznie, malując kilka wersji każdej ze scen. Chciała utrwalić najbardziej interesujące momenty dostrzeżone w rzeczywistości. Za pomocą obrazków „anektowała świat”, zmieniając swoje wrażenia w obiekty wizualne.

Alina Dawidowicz (1918–2007) – jedyna córka Leona Chwistka, malarza, członka grupy formistów, filozofa. Z wykształcenia matematyk, przez wiele lat była pracownikiem Politechniki Krakowskiej. Od młodości uprawiała amatorsko malarstwo. Miniaturowe obrazki zaczęła intensywnie malować po przejściu na emeryturę w latach 80. Nie sprzedawała swoich prac, rozdawała je znajomym i bliskim.