„PROSZĘ SIĘ ZATRZYMAĆ. Do Pałacu Herbsta i Galerii Sztuki Dawnej proszę iść w lewo. Krawężnik z lewej. […] Po państwa prawej stronie przypałacowa oficyna”.

„Z prawej pada intensywne, żółte światło. Oświetla słomkowy kapelusz z wąskim rondem i szczupłą twarz. Lewa połowa twarzy ukryta jest w niebieskim cieniu”.

„Zjawa znajdująca się w lewej dolnej ćwiartce obrazu jest półprzezroczysta. Przypomina delikatną tkaninę – firankę unoszoną przez silne podmuchy wiatru”.

„Pokój jest jasny, kolorowy i kwiatowy. Niemal czuć w powietrzu […] zapach. Ściany pokoju wyłożone są zieloną tapetą z dużym ornamentem kwiatowym – to plątanina czerwonych i niebieskich irysów z długimi liściastymi łodygami. Wokół sufitu biegnie sztukatorska dekoracja – zielona wić roślinna z białymi kwiatkami. Gdzieniegdzie białe motyle. Pośrodku sufitu plątanina maków […]. Lustro w porcelanowej ramie. Na przeładowaną, pełnoplastyczną dekorację składają się ptaki oraz kwiaty. Kwiaty o płatkach dużych jak u róży, postrzępionych jak płatki gerbery czy malutkich jak u niezapominajki. Pokój sprawia wrażenie, jakby przed chwilą wyszła z niego jego właścicielka”.

To fragmenty audiodeskrypcji, której w całości można wysłuchać, zwiedzając Muzeum Pałac Herbsta – wnętrza, wystawę stałą w Galerii Sztuki Dawnej, ogród. W tym domu historycznym – instytucji gromadzącej i udostępniającej zbiory dawnego malarstwa, rzeźby i rzemiosła artystycznego – mówi się bowiem Podszeptami. Jest to projekt edukacyjny, który powstał z myślą o osobach z dysfunkcjami wzroku. Projekt wieloaspektowy, długofalowy, projekt podlegający przemianom. Niniejszy artykuł dotyczy prowadzonych w jego ramach działań. Niektóre z poruszonych tematów i zagadnień zostaną jedynie zasygnalizowane – niech to „zahaczenie” stanie się przyczynkiem do dyskusji czy inspiracją.

Artykuł w całości dostępny jest w wersji drukowanej szesnastego numeru MOCAK Forum.