Irlandia wstaje z kolan

„Uwagi zawarte w książeczce Fenomen pisizmu pisałem od jesieni 2022 do stycznia 2024 roku. Były to reakcje na „bieżączkę”, czasem wspomnienia, refleksje, a ich wspólny temat wymieniony jest w tytule.

Nie są to teksty naukowe, ale proszę nie dać się zwieść humorystycznemu często tonowi, bo on nie wyklucza poważnego podejścia do fenomenu. Nierzadko pojawiają się tu wątki osobiste, dlatego przedstawiam kilka sylwetek swoich znajomych z poznańskiego Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, w nadziei, że może to mieć ogólniejsze znaczenie. Przed laty mogliśmy razem działać w „Solidarności”, najpierw legalnej, później podziemnej, a dzisiaj, zwłaszcza jeśli działają w Akademickim Klubie Obywatelskim im. Lecha Kaczyńskiego, nie kwalifikują się według mnie do podania ręki. Chciałbym zrozumieć, jakie są tego powody. Różnice zdań istniały i wtedy, spieraliśmy się czasem gorąco, nie było jednak między nami nienawiści. Czy tylko dlatego, że mieliśmy wspólnego przeciwnika? Ale przecież w swoim instytucie miałem kolegów „z tamtej strony”, partyjnych, i ani oni nie czyhali na mnie zza węgła, ani ja nie ostrzyłem na nich noża. Rozmawialiśmy właśnie jak koledzy, odruchowo staraliśmy się nie przekraczać pewnych granic.
Oczywiście ludzie z obecnej tamtej strony myślą pewnie o nas to samo, co my o nich, wskazany chyba więc byłby pewien umiar.